วัดพระงาม หรือชื่อเดิมคือ วัดชะราม ตั้งอยู่เมืองฝั่งนอกจึงไม่ทราบหลักฐานที่แน่ชัดว่าถูกสร้างขึ้นเมื่อใด แต่ในหลักฐานการขุดพบทางโบราณคดีคาดการณ์จากลักษณะของการสร้างได้ว่าคล้ายคลึงกับการสร้างวัดในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลางจนถึงตอนปลาย ที่ผนังกำแพงมีลักษณะหันหน้าไปทางทิศตะวันออก มีคูน้ำล้อมรอบอาคาร และมีเจดีย์พระประธานอยู่หน้าโบสถ์ ซึ่งเป็นลัษณะการสร้างที่นิยมในยุคนั้นมากที่สุด จากการตรวจสอบล่องรอยพบว่าได้รับการบูรณะมาหลายครั้งแล้ว ก่อนที่จะถูกทิ้งร้างในสมัยที่ประเทศไทยเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 ราวปี พ.ศ.2310 ไฮไลต์ของวัดนี้ คือ ซุ้มประตูร้างที่ถูกไม้เลื้อยล้อมรอบไปด้วยต้นโพธิ์ใหญ่อายุนับ 100 ปี โดยที่ยังมีรากฐานที่มั่นคงและยอดแตกก้านสูงเหนือประตูขึ้นไป อย่างน่ามหัศจรรย์มาก จนได้รับขนานนามว่า “ประตูแห่งกาลเวลา” เพราะยิ่งเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแสงจ้าสีทองจะส่องลอดอยู่ระหว่างประตูอย่างสวยงาม

คนที่มาเยี่ยมชมและพบเห็นต่างพากันประทับอกประทับใจ ว่าช่างพอดิบพอดีกัน สวยงามราวกับว่าพอเดินผ่านประตูนี้ไปจะทะลุออกไปอีกโลกนึงยังไงยังงั้น ช่วงเวลาที่แนะนำให้มามากที่สุด คือ ตอนก่อนพระอาทิตย์จะตกดินในแต่วัน รับรองว่ามาเห็นด้วยตาตัวเองสวยกว่าที่ได้ฟังคนอื่นพูดแน่นอนค่ะ